Orgelen

De twee laatste weken van mei waren een drukke periode voor de Ieperse Orgelkring 'Organum Yprense' vzw. In de nachten van 19 en 20 mei nam Ludo Geloen een derde cd op. Hij improviseerde er op het brandraam dat boven de grote toegansdeur van de kathedraal staat. Daarop worden de 12 tekens van de dierenriem afgebeeld. Deze zodiak komt naast een pre-, inter- en postludium op de cd 'Stained Glass'. Concentratie, veel inspiratie, techniek en een doorzicht in het instrument, het Anneesens-orgel, waren onontbeerlijk voor een vlot verloop van de opnames. Het opnemen zelf is een waar genot. Er is niemand in die enorme ruimte en alle lichten, behalve deze boven het orgel, zijn gedoofd. Enkel het plafond is helder door de lampen van de buitenverlichting. Het unieke aan improviseren is de onbevangenheid van de muziek. Vanuit een vooropgestelde vorm (die onder het spelen soms wijzigt) ontplooit zich de muziek. Door themata te onthouden en te luisteren naar hetgeen kan komen, ontvouwt zich alles vanonder vingers en voeten. Fouten kunnen niet gemaakt worden (bij het opnemen van een regulier stuk moet men exact de voorgeschreven partituur volgen en dient er sowieso geknipt te worden, wat nefast is voor het levend verloop van de muzikale voordracht). Tijdens de grote vakantie wordt verder gewerkt aan de montage en het booklet. Op 3 oktober wordt deze nieuwe cd aan het publiek voorgesteld. Op vrijdag 23 mei concerteerde Ludo op ditzelfde orgel naast cellist Renaat Ackaert. Werken van Messiaen (hij zou dit jaar 100 geworden zijn), Bach (de 1° cellosuite klonk hemels in de wijdse akoestiek van de kathedraal), Raff (de Zwitserse secretaris van de grote Liszt was ook componist, een bewerking van zijn cavatina werd ten gehore gebracht) en van Lizst zelf, stonden op het programma. Zijn grootse Fantasia en Fuga op het koraal 'Ad nos, ad salutarem undam' was in 1850 het langste en meest vooruitstrevende werk voor orgelsolo. Het is gebaseerd op een melodie uit de Opera 'Le Prophète' van Giacomo Meyerbeer. Lizst was zo weg van dit lied dat hij er deze kolossale bewerking van maakte. Het stuk duurt om en bij de 30 minuten en combineert een grote schakering aan kleuren met de fenomenale pianovirtuositeit van dit Hongaarse genie. Op vrijdag 30 mei was het de beurt aan de Maastrichtse organist Marcel Verheggen en euphonist Frederik Leroy. Speciaal voor dit concert (want er is weinig origineel materiaal), schreef Ludo Geloen een werk voor beide instrumenten, 'La Balance de la Terre'. Het stuk is het derde deel uit 'Six Natures' die een reeks van werken zijn voor orgel en solo-instrument. Het is voor eufonium, dat werkt als een hoorn des overvloeds maar ook als een waarschuwingssignaal. La Balance gaat over het fragiele evenwicht van de natuur op onze planeet. Een paar delen volgen elkaar op, maar vormgewijs is er een symmetrie. A - B -C - B (cadens) - A. Dit werkt als de vorm van een balans. In het begin is het zacht, gaat naar het midden naar een toppunt (forte) en het eindigt zoals het begon in een pianissimo. Verder werd er werk van Merkel, Fauré, Ibert, Bach, Dallier en Marcello gebracht. Een programma dus met een grote diversiteit. Tussenin (op zaterdag 24 mei) kon men sedert lange tijd weer eens het orgel van Moere in een concert aanhoren. Organist Jan Vermeire en mezzosopraan Lieve Maertens brachten een programma uit de barok. Het werd niet alleen een muzikale reis doorheen de tijd (het orgel stamt uit 1776), maar ook een geografische trip doorheen Europa. Vele componisten en organisten uit die bruisende tijd reisden om den brode. Muziek uit Italië, Duitsland, Spanje, Portugal en Engeland werd ten gehore gebracht, waaronder van componisten als Purcell, Stradella, Bach en vele andere.