Deze editie geef ik graag zwarte vlekken mee op een witte achtergrond. Misschien moet ik ook nog de soundtrack van de film '101 Dalmatiërs' op de achtergrond laten klinken... We zitten onderhand midden de grote vakantie en de tijd kabbelt maar verder. Herinneringen blijven hangen aan grote gebeurtenissen, maar even goed aan de kleinste. De atmosfeer van een dagreis kun je jaren later weer oproepen aan de hand van een klein voorval: iets wat je opgemerkt hebt, iets wat een ander maar een prul vindt of helemaal niet zou gezien hebben. Denk maar aan de rust van een stadspark, de drukte van een markt, een hotelkamer met uitstekend onbijt, een picknick ergens te velde of in de bossen, de getelde vliegtuigen die over je heen kwamen gestegen toen je even op je luie rug in het gras lag... Het moet niet veel zijn, maar het zijn vooral die eigenste dingen die je hebt vastgepind op je eigen levenslijn. De grotere zaken komen wel in de krant en meestal vergeten we die, want die papierplooiers staan meestal bol met gebeurtenissen die niet beklijven omdat ze geen persoonlijke verbintenis maken met ervaringen die je zelf opdeed.
De tijd heeft
dorst, ze
dringt aan
op een glas.
Nu al voor de 5e keer plaatsen CCI en Kunstkamers 'De Queeste' bronzen beelden tijdens de zomer op de binnenkoer en westervleugel van de Ieperse Lakenhalle. Idee is om het brons van de klokken in het belfort te linken aan de materie van deze kunstwerken. Beiaardier Ludo Geloen improviseerde op vier werken uit het aanbod. Brons wordt vervaardigd door het mengen van 80% koper met 20% tin. Na afkoeling is dit gegoten metaal ijzersterk en zijn bekomen vorm blijft voor eeuwig (althans naar mensenmaat). Klokken zijn geniale bronzen klankverwekkers. De beiaard met zijn 49-koppig koor aan bronzen monden, is een uitermate geschikt instrument om over de daken van de stad, melodieën te strooien. Dit gebeurt in Vlaanderen en omstreken reeds voor eeuwen. Dit klankfenomeen in combinatie brengen met een andere kunstdiscipline nl. bronzen beelden, is een uniek moment voor onze zintuigen, oog en oor. Het is een symbiose van gewaarwordingen die we tijdens de komende concerten kunnen ervaren. Het geluid maakt beelden en herinneringen in onszelf los. Dit stadsgeluid fixeert ook gebeurtenissen in ons gehoorgeheugen: een warme zomeravond, een mistige wintermorgen. Het gelui is onlosmakelijk verbonden met het leven van een stad. De beiaard bekleedt via zijn klokkenmuziek muren en straatstenen, melodieën haken zich in ons vast en we neuriën ze mee. Maak gebruik van deze muziekmomenten wanneer de beiaardier de klokken bespeelt. Neem op de luisterplaats de tijd om het aloude spel van deze klokken in je op te nemen. De beiaard wordt op onderstaande momenten nog bespeeld en de tentoonstelling loopt nog tot begin september. Zondag 17 augustus om 12u: Marcel Siebers (Nl.) Zondag 24 augustus om 12u: Gideon Bodden (Nl.) Zondag 31 augustus om 12u: Ludo Geloen Zondag 7 september om 12u: Geert Stubbe
Het stadje Lo heeft enkele mooie troeven: de kleine markt heeft een miniatuurbelfort waar sinds enkele maanden een klokkenspel in huist. Het heeft een mooie kerk waar af en toe een tentoonstelling of een muziekevenement in doorgaat. Van de oude abdij zijn nog enkele sporen nagelaten, zoals de duiventoren. Het VVV heeft een kleine kamer vrij voor exposities en elke zomer gaat er een kunstroute door: eentje om te wandelen (2 km) en eentje om te fietsen (20 km). Deze trajecten zijn bezaaid met kunstwerken (beelden en gedichten) en laten je op een gemakkelijke manier het stadje en de streek eromheen verkennen. De kunstwerken zijn op een smaakvolle en sobere manier aangebracht en gaan in de omgeving op. Ze verschaffen je rust en meditatiemomenten. Praktisch gaat het zo in zijn werk dat je een plannetje afhaalt aan het VVV. Het is eigenlijk een brochure met foto's en uitleg over alle kunstwerken. Het oogt heel degelijk en is heel informatief. Toch kunnen de beide plannen wat duidelijker. Op het traject zijn ook enkele gedichten aangebracht die te beluisteren zijn. Kristien Hemmerechts sprak ze in en ze worden telkens gevolgd door een korte uitleg over de historie van de stad. Verteller is hier Wim Chielens. Het meest beklijvende beeld was dat van Hilde Van de Walle (die ook op Brons, Horen en Zien te zien is). Het betreft een in kikvorsstand zittende man op een wereldbol. Dit kunstevenement te Lo lijkt me een voorbeeld om misschien in andere steden ook eens te proberen!
Deze editie geef ik graag zwarte vlekken mee op een witte achtergrond. Misschien moet ik ook nog de soundtrack van de film '101 Dalmatiërs' op de achtergrond laten klinken... We zitten onderhand midden de grote vakantie en de tijd kabbelt maar verder. Herinneringen blijven hangen aan grote gebeurtenissen, maar even goed aan de kleinste. De atmosfeer van een dagreis kun je jaren later weer oproepen aan de hand van een klein voorval: iets wat je opgemerkt hebt, iets wat een ander maar een prul vindt of helemaal niet zou gezien hebben. Denk maar aan de rust van een stadspark, de drukte van een markt, een hotelkamer met uitstekend onbijt, een picknick ergens te velde of in de bossen, de getelde vliegtuigen die over je heen kwamen gestegen toen je even op je luie rug in het gras lag... Het moet niet veel zijn, maar het zijn vooral die eigenste dingen die je hebt vastgepind op je eigen levenslijn. De grotere zaken komen wel in de krant en meestal vergeten we die, want die papierplooiers staan meestal bol met gebeurtenissen die niet beklijven omdat ze geen persoonlijke verbintenis maken met ervaringen die je zelf opdeed.
