Deze editie geef ik graag zwarte vlekken mee op een witte achtergrond. Misschien moet ik ook nog de soundtrack van de film '101 Dalmatiërs' op de achtergrond laten klinken... We zitten onderhand midden de grote vakantie en de tijd kabbelt maar verder. Herinneringen blijven hangen aan grote gebeurtenissen, maar even goed aan de kleinste. De atmosfeer van een dagreis kun je jaren later weer oproepen aan de hand van een klein voorval: iets wat je opgemerkt hebt, iets wat een ander maar een prul vindt of helemaal niet zou gezien hebben. Denk maar aan de rust van een stadspark, de drukte van een markt, een hotelkamer met uitstekend onbijt, een picknick ergens te velde of in de bossen, de getelde vliegtuigen die over je heen kwamen gestegen toen je even op je luie rug in het gras lag... Het moet niet veel zijn, maar het zijn vooral die eigenste dingen die je hebt vastgepind op je eigen levenslijn. De grotere zaken komen wel in de krant en meestal vergeten we die, want die papierplooiers staan meestal bol met gebeurtenissen die niet beklijven omdat ze geen persoonlijke verbintenis maken met ervaringen die je zelf opdeed.De tijd heeft
dorst, ze
dringt aan
op een glas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten