Hanne Bedert en de bib

Op vrijdag 5 september organiseerde de Ieperse bib haar jaarlijks concert. Na afleveringen met muziek uit de vier windstreken, kwamen ze dit jaar met een ster van het thuisfront. Hannelore Bedert, een halfslanke jongedame, kwam liederen zingen in drie talen: het Algemeen Nederlands, het West-Vlaams en iets daartussen. Op goeie momenten klonk ze beter dan Flip Kowlier; jammer dat de versterking haar stem soms totaal onverstaanbaar maakte. Wat is dat toch, godbetert, dat knopjesmannen daar geen oren naar hebben. Ze maken alles kapot met hun volume en basversterking. Toch kwam Bedert na enkele songs op kruissnelheid. De snelheid van de stukken liep van traag, over trager naar traagst en toch kwam er geen verveling. De instrumentatie en haar programma hadden een goeie opbouw. De inhoud van haar teksten bleek na enkele kwartieren gekend: zwart, vol verdriet en als de zon even door de wolken kwam piepen, was het nog met een traan. Toen het slotlied er zat aan te komen, zat ik toch met het gevoel dat ze nog een uurtje mocht doorgaan. Hannelore heeft een mooie, op momenten tedere altstem. Ze kan ontroeren maar ook geselen. Haar eerste cd lag midden september in de winkels: een kiem in de dop?